Kişisel başarı felsefem - içten derin bir bakış

Başarı felsefesi... Ha! Ne kaygan bir kavram! Bu konu üzerinde uzun süre düşündüm ve açıkça söyleyeyim – hiçbir evrensel formül yok. Bu matematik değil, 2+2 her zaman dört etmez.

Başarı benim için hedefler belirlemekle başladı - o soyut "zengin olmak" değil, somut ve hissedilebilir olanlarla. Kendime gerçek bir hedef koyduğumda - zor olsa da ulaşılabilir - bu, sisli bir havada bir pusula gibidir. Bunu yapmasaydım, karanlıkta kaybolmuş olurdum.

Olumlu bir tutum mu? Evet, gerekli ama o tatlı kaçık iyimserlikten değil, motivasyon videolarından. Pozitif olmanın, her şey berbat giderken bile çıkış yolu görebilme yeteneği olduğunu anladım. Bende böyle sık sık oldu, buna inan!

Azim... İşte burada köpek gömülü! Kaç kez her şeyi bırakmaya hazırdım! Ama bir şey beni kalkmaya ve devam etmeye zorluyordu. Belki bu inatçılık, belki de hiçbir şey olmaktan korkmak. Ama işte bu özellik kazananları kaybedenlerden ayırıyor.

Eylem - anahtar bir noktadır. Sonsuz bir şekilde planlayabilir, hayal edebilir, görselleştirebilirsiniz... ama eylem olmadan bunların hepsi - boş laflar. Kendi deneyimlerimle kanıtladım: hiç olmasa bir şey yapmak, mükemmel planlamaktan daha iyidir.

Öğrenme ve büyüme gerçekten çok önemlidir. Pazar her gün değişiyor ve eğer gelişmiyorsan - zaten geri kalıyorsun. Sürekli öğreniyorum, ama bazen bilmediğini kabul etmek acı verici.

Zeka, yetenek, şans - evet, bunlar bir rol oynuyor. Ama ben "şanslı" olanların her şeyi kaybettiğini, sıradan çocukların yalnızca azimleri sayesinde inanılmaz yüksekliklere ulaştığını gördüm.

Napoleon Hill'in kitabı mı? Fena değil ama çok idealist. Gerçeklik daha sert ve öngörülemez. Başarı sadece "düşün ve zengin ol" değil, aynı zamanda "yap ve uyum sağla".

Ve unutmayın: bu yol herkes için farklıdır. Başkalarının başarı hikayelerini kopyalamayın - kendi hikayenizi yazın.