Dünyadaki hükümetler, yeterince konuşulmayan bir şey üzerinde kırmızı bayraklar kaldırmaya hazırlanıyor: kritik minerallerin madenciliğinin çevresel maliyeti. İşte mesele - herkes fosil yakıtlardan uzaklaşmayı kutluyor, ama ya sadece bir sorunu diğerine değiştiriyorsak?

Elektrikli araçlar ve yenilenebilir enerjiye yönelik talep, büyük miktarlarda lityum, kobalt ve nadir toprak elementleri gerektirmektedir. Ancak bu malzemelerin çıkarılması genellikle toksik kimyasallar, habitat tahribatı ve sorgulanabilir iş gücü uygulamaları ile ilişkilidir. Ülkeler şimdi bu "yeşil geçişin" gerçekten sürdürülebilir olup olmadığını yoksa sadece ek adımlarla yeşil yıkama mı yaptığını sorguluyor.

Temiz enerji altyapısının kirli temeller üzerine inşa edilemeyeceği giderek daha net hale geliyor. Konuşma değişiyor: Geçmiş hataları tekrarlamadan geleceği nasıl güçlendirebiliriz? Tedarik zincirlerinde şeffaflık, döngüsel ekonomi modelleri ve teknolojik yenilikler yanıtlar sunabilir - ancak siyasi irade hala belirsiz bir faktör.