#数字资产代币化浪潮 Geçen yılın Şubat ayında, şimdi hatırladıkça soğuk terler döktüren bir şey yaptım - altı ay boyunca biriktirdiğim kirayı, tam on iki bin, yeni bir projeye yatırdım.

O zamanlar ilanlara bakarken gözlerim parlıyordu: "İlk Token İhraçları" "Beklenen Piyasa Artışı" "Kurumsal Destek" ...

Her kelime kalbime dokunuyor gibi.

Aklımda sadece bir düşünce dönüyor: Bu fırsatı değerlendirmezsem, ne zaman bekleyeceğim?

Peki sonra?

Açılışın üzerinden sekiz dakikadan kısa bir süre geçmişken, K çizgisi bana serbest düşüş gösterdi—

Göz kamaştırıcı yeşil, doğrudan %30'unu delip geçiyor.

O anda tamamen şaşırmıştım, elim titriyordu ve fareyi tutamıyordum, kulaklarım vızır vızır ediyordu.

İlk kez derin bir anlayışa sahip oldum:

Pazar sana acıma göstermez, daha da önemlisi, tümünü riske attığınla da ilgilenmez.

Sonraki günlerde, bir dilenci gibi yaşadım:

Ev sahibi kirayı istedi, bakiyem iki haneli.

Yemek izni alma alışkanlık haline geldi,

Bir şişe kola almak bile düşünülmeli.

Bir keresinde oda arkadaşım, ramen suyunu tamamen içtiğimi görünce, uzun süre düşündü ve bir cümle çıkardı:

"Bunu yaparak kendini gerçekten bitireceksin."

O söz başıma bir kova buzlu su dökmek gibi geldi.

Birden uyandım—

piyasa beni kandırmıyor,

Kendimi ölüme atmak benim hatam.

O zamandan beri birkaç şeyi anladım:

Kripto para piyasasında, birçok kayıp şanssızlıktan değil, tüm servetini tek bir oyuna yatırmandan kaynaklanıyor;

Gerçekten hayatta kalabilen oyuncular, bir kez zengin olma dürtüsüyle değil, sadece akıllarını kaybettikleri günden itibaren yeniden inşa ettikleri disiplinle ayakta kalırlar.

Sonrasında pozisyon yönetimini yeniden öğrenmeye başladım, her gün zarar durdurma uygulamasını pratik ediyorum,

Artık hiçbir zaman tam pozisyonda olmayacağım, körü körüne yeni ürünleri takip etmeyeceğim, hislere göre işlem yapmayacağım.

Büyük bir süre sonra, temkinli ve sağlam küçük dalga işlemleriyle, o zavallı pozisyonumdan yavaş yavaş geri döndüm.

Artık dışarı çıktım.

Sen ne düşünüyorsun? Hala benim o zamanki hatalarımı tekrarlıyor musun?

Kendinize bir soru sorun: Biçilen bir hedef olmaya devam mı edeceksiniz, yoksa son gülen azınlık mı olacaksınız?