Son zamanlarda oldukça ilginç bir fenomen gözlemledim: giderek daha fazla Finansal Kurum belirli bir kamu zincir protokolünde işler yapmaya başladı.

Bu protokolün özel yanı, tasarımından itibaren uyum gereksinimlerini dikkate almasıdır. "Önce çalıştır, sonra bakarız" mantığında bir yaklaşım değil, yapı düzeyinde finansal kurumlara bir arayüz bırakmıştır. Sonuç ne? Birkaç banka ve aracı kurum gerçekten bunu blockchain çözümleri olarak kullanmaya başladı. Bu neyi gösteriyor? Ana akım finans çevrelerinin bazı merkeziyetsiz protokollere ciddiyetle yaklaşmaya başladığını gösteriyor.

Daha derine inersek, teknik standartlar da değişiyor. Örneğin, ISO 20022 gibi geleneksel finans standartlarına destek — bu, sadece bir özellik eklemekle halledilemeyecek bir durum. Bu, protokolün mevcut finansal altyapıya uyum sağlaması gerektiği anlamına geliyor, geleneksel sistemlerin yeni teknolojiyi benimsemesi değil. Bu tür pragmatik bir yaklaşım, düzenleyici teknoloji inovasyonunda da görülebiliyor.

En pratik değişiklikler hala ürün tarafında. Tokenleştirilmiş menkul kıymetler, uyumlu türev ürünler, sınır ötesi ödeme çözümleri, bu şeyler farklı bölgelerde pilot uygulamalara başladı. Her pilot uygulamanın arkasında gerçek bir talep doğrulaması var. Eğer bu denemeler başarılı olursa, tüm DeFi alanı için gerçekten uygulanabilir bir ticari yol anlamına gelebilir.

TradFi ve merkeziyetsiz finans arasındaki o duvar, yavaş yavaş oyuluyor.