"Ah, bu lanet aşk"

Öğleden sonra, bir projenin airdrop sorgulaması yapıldı, kalbim sanki bir iğneyle hafifçe batırılmış gibi hissettim, acıtmıyor ama nefesimi boğuyor.
İnsanlar her zaman aşkın insanı aklını kaybettirdiğini söyler, ama Web3 de öyle: puanlar, airdrop'lar, duyurular, duygularınızı sürekli manipüle ederek sizi zıplatıyor.

Ansızın,
Nanjing'in ördek kanı vermicelli çorbasından bir kâse yemek çok istiyorum.
Bir çorba için mi? Evet! O anlık kapris için.
Böylece bir tür içgüdüyle yüksek hızlı tren bileti aldım, duygularıyla hareket eden bir kumarbaz gibi doğuya doğru yol aldım.

Nanjing bu şehir, benim için duygusal bir anlam taşıyor.
Herkes bunun üç eyaletin başkenti olduğunu şaka yapıyor (Jiangsu, Anhui, Tayvan), ben de bir zamanlar geleceğimin burada kök salacağına inanıyordum.

2018'den 2019'a kadar, en genç hissedip hissettiğim iki yıldı.
Gündüzleri çalışıp, akşamları eve gidip denetim sertifikası kitaplarını karıştırarak, sınavı geçmeyi düşünerek Nanjing'de KPMG'ye başvurdum.
Yüksek moda takımını giyip, topuklu ayakkabılarla ofiste yürüyerek, hemen etkileyici görünen biri ol.

Ama daha sonra pandemi geldi.
Görünmez bir el gibi, herkesin hayatına müdahale ediyor ve bizim özenle yazılmış senaryolarımızı bir anda parçalıyor.
Şirketin performansı düşüşe geçti, işimden oldum.
Ben de endişelenmiyorum, işten ayrılmadan önce büyük sayılmayacak bir tazminat aldım, üstüne kocamın geliri de stabil.
Böylece kendimi haklı bir özgürlükle, üç yıl boyunca huzurlu günler geçirdim.

Şu anda hayatım oldukça düzgün gidiyor.
Kocam destek oluyor, parayı kazanmak ve zayıflamak benim sorumluluğum.
Oğul 23 yıl doğdu,
Artık günde sekiz yüz kez anne diye haykırabiliyorum,
Üzerimde asılı kalmayı çok isterdim.

Biz üç kişilik bir aile olarak birbirimizi eziyor ama aynı zamanda mutlu oluyoruz.

Bazen kocam aniden ciddi bir şekilde soruyor: Son zamanlarda ne aldın?
Ben dedim ki: Rahat ol, kesin kazanacaksın!
Ona defalarca kripto para dünyası, NFT, airdrop ve staking'i açıkladım.
O anlamıyor ama hayallerime saygı duymayı seçiyor...
Ve ona birkaç iç çamaşırı almayı unutmamamı hatırlat, gerçekten soğuk~

Elbette ara sıra heyecanlı anlar da olacaktır,
Bir gün oğlum karnımın üstünde yürümeyi öğreniyordu,
Kocam bana mantı mı yoksa dışarıdan mı sipariş edeceğimi sordu,
Ama telefonum bu sırada likidasyon e-postası aldı,
Üç kat çöküş buff'ı dolu:
Cüzdan boş, karın çökmüş, ne yemek yiyeceğine de karar vermen lazım.
Kimseyi umursama!

Bu benim hayatım, ne kötü ne de mükemmel.
Ama her gün biraz tazelik var,
Bir sürpriz kutusu gibi, bir sonraki saniyede ne çıkacağını bilmiyorsun.

Ve bugünün sürpriz kutusu Nanjing.
Yolda bir tezgahın yanında çorba içerek oturuyorum,
Aniden süper harika bir şey yapmış gibi hissediyorum,
Bir anne, önceden haber vermeden Nanjing'e gitti,
Sadece şaşkın baba ve çocuk kaldı.

Özgürlüğün tadı biraz acı.

Yemek yedikten sonra Hefei'ye dönmeye hazırlanırken,
Eşimle mesajlaştım: Nanjing'e geldim ve bir kase şehriye çorbası yedim.
O cevap verdi: Bana bir tane getirmeyi unutma.
Gülümsedim,
O, ördek kanı şehri çorbasını umursamıyor,
O, bu akşam eve dönüp dönmeyeceğimi onaylıyor.

Ben dedim: oh oh oh, hemen alıyorum.

Sonuç olarak, Nanjing Güney İstasyonu'nda bir kase ördek kanı eriştesi aldım.
Sonsuza kadar sarılmak, sanki bana verdiğin sözü sarılmak gibi.

Yüksek hızlı tren hareket ediyor, ben dışarıyı izliyorum,
Hiçbir içgörü yok, ayrıca motivasyonel sözler de yok,
Sadece bu yolculuğun gerçekten değerli olduğunu düşünüyorum.

Çünkü insanlar her gün başkalarının airdrop'larını bekleyemez.
Bazen,
Kendime de biraz bir şeyler göndermeliyim.
Ah, bu hafta yine boşuna diyet yaptım~